divinus

divinus
dīvīnus, a, um, adj. [divus], of or belonging to a deity, divine (class. and very freq.).
I.
Prop.:

divinae Matris imago,

Lucr. 2, 609:

numen,

id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:

stirps,

Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.

semen,

id. ib. 1, 78;

and, origo,

Liv. 1, 15:

Pergamum divina moenitum manu,

Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:

non sine ope divina bellum gerere,

Caes. B. G. 2, 31, 2; and:

quasi divino consilio,

Cic. Fam. 13, 4 fin.:

stellae divinis animatae mentibus,

Cic. Rep. 6, 15:

divina studia colere,

id. ib. 6, 18:

animos hominum esse divinos, i. e.,

of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:

aliquis instinctus inflatusque,

id. Div. 1, 6 fin.; cf.:

causa divinior,

id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:

condimenta,

enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:

odor (Veneris),

Verg. A. 1, 403; cf.

decoris,

id. ib. 5, 647:

ars Palladis,

id. ib. 2, 15 et saep.:

divinissima dona, i. e.,

most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;

in this sense res divina is very freq.,

id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:

religiones (opp. fides humana),

Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—
B.
Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin. ):

dedunt se, divina humanaque omnia,

Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:

res,

Cic. Lael. 6:

jura,

id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:

scelera,

Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:

spes,

id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,
1.
The deity, to theion:

divina si faverint,

God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin.
2.
The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—
3.
That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):

numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,

Plaut. Am. 2, 2, 40:

quid ei divini aut humani aequum est credere?

id. Poen. 2, 1, 20:

nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,

id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.
II.
Transf.
A.
Divinely inspired, prophetic:

aliquid praesagiens atque divinum,

Cic. Div. 1, 38:

animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,

id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:

cum ille potius divinus fuerit,

Nep. Att. 9, 1:

divinarum sagacem flammarum,

Sil. 3, 344:

divini quicquam,

Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;

also joined to humani,

id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:

vates,

Hor. A. P. 400; cf.:

divini pectoris carmina,

Lucr. 1, 731.—With gen.:

divina futuri Sententia,

Hor. A. P. 218:

avis imbrium imminentium,

id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—
B.
Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:

ex maxime raro genere hominum et paene divino,

Cic. Lael. 18:

ingenio esse divino,

id. Rep. 2, 2:

magni cujusdam civis et divini viri,

id. ib. 1, 29; cf.:

caelestes divinaeque legiones,

id. Phil. 5, 11:

senatus in supplicatione deneganda,

id. Q. Fr. 2, 8:

homo in dicendo,

id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:

orator,

Quint. 4, 3, 13 et saep.:

incredibilis quaedam et divina virtus,

Cic. Rep. 3, 3:

fides,

id. Mil. 33 fin.:

admurmuratio senatus,

id. Verr. 2, 5, 16:

memoria,

id. Ac. 2, 1, 2:

eloquentia M. Tullii,

Quint. 2, 16, 7:

facultas eloquendi,

id. 10, 1, 81:

ille nitor loquendi,

id. ib. 83:

illa ironia,

id. ib. 4, 1, 70:

haec in te, Sulpici, divina sunt,

Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:

ratione nihil est in homine divinius,

Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:

domus,

Phaedr. 5, 8, 38:

princeps,

Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:

indulgentia,

Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.
1.
(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:

nunc tu divine fac huc assis Sosia,

Plaut. Am. 3, 3, 21.—
2.
(Acc. to II.)
a.
By divine inspiration, prophetically:

plura divine praesensa et praedicta reperiri,

Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —
b.
In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:

divine Plato escam malorum appellat voluptatem,

Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Divinus B&B — (Эрколано,Италия) Категория отеля: Адрес: Via San Vito 104 B , 80056 Эрколано, Италия …   Каталог отелей

  • divinus — index prophetic Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Divinus Perfectionis Magister — Die Apostolische Konstitution Divinus Perfectionis Magister wurde am 25. Januar 1983 von Papst Johannes Paul II. promulgiert und legt die Durchführungsbestimmungen des Kanonisationsverfahrens fest. Inhaltsverzeichnis 1 Neuordnung 2… …   Deutsch Wikipedia

  • Hotel Divinus — (Дебрецен,Венгрия) Категория отеля: 5 звездочный отель Адрес: 4032 Дебрецен, Nagyerdei kör …   Каталог отелей

  • Concursus divinus — Mit concursus Dei bzw. concursus divinus (Latein: „Mitwirkung Gottes“ bzw. „göttliche Mitwirkung“) ist die theologische und philosophische Lehre von dem Wirken Gottes auch nach Beendigung seiner Schöpfung gemeint. Sie steht der deistischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Concursus divinus — Concụrsus divinus   [lateinisch] der, , katholische Theologie: die »göttliche Mitwirkung« an den Handlungen der Geschöpfe. Nach katholischem Glauben ist sie eine positive und unmittelbare, eine »physische« Mitwirkung (Concursus physicus) und… …   Universal-Lexikon

  • Concursus divinus — Con|cur|sus di|vi|nus [kɔn kur... di vi:...] der; <aus lat. concursus divinus »göttliche Mitwirkung«> die unmittelbare göttliche Mitwirkung an den Handlungen der Geschöpfe (kath. Theologie) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Concursus divinus —    см. Согласованность божественная …   Вестминстерский словарь теологических терминов

  • afflatus divinus — Divine afflatus; inspired by divinity …   Ballentine's law dictionary

  • divin — divin, ine [ divɛ̃, in ] adj. • XIVe; devin 1119; lat. divinus 1 ♦ Qui appartient à Dieu, aux dieux; qui vient de Dieu. Caractère divin; essence, nature divine. ⇒ divinité. Justice, volonté divine. La divine Providence; la loi divine. Droit divin …   Encyclopédie Universelle

  • devin — devin, devineresse [ dəvɛ̃, dəvin(ə)rɛs ] n. • v. 1119; lat. pop. °devinus, class. devinus ♦ Personne qui prétend découvrir ce qui est caché, prédire l avenir par des moyens qui ne relèvent pas d une connaissance naturelle ou ordinaire. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”